بررسی شیوع و عوامل مرتبط با رتینوپاتی دیابتی در شاهرود

مقدمه: رتینوپاتی دیابتی، یکی از عوارض خطرناک دیابت می باشد که می تواند منجر به نابینایی گردد. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع و عوامل مرتبط با رتینوپاتی دیابتی در مراجعان به واحد دیابت شاهرود می باشد. مواد و روش ها: برای 625 نفر از مراجعین به مرکز دیابت شاهرود از سال 1378 لغایت 1388، معاینه کامل عمومی و تخصصی چشم پزشکی انجام شد. نتایج: میانگین سنی واحدهای پژوهش 7/11± 9/47 سال بود. میانگین مدت زمان ابتلا به دیابت 8/53± 5/48 ماه بود. در فوندوسکوپی انجام شده 442 نفر (7/70%) وضعیت طبیعی و 183 نفر (3/29%) رتینوپاتی دیابتی داشتند که 4/23% از نوع غیر پرولیفراتیو و 9/5% از نوع پرولیفراتیو بود. رابطه معناداری بین رتینوپاتی دیابتی با سن بیمار (005/0 p< )، دیابت نوع دو (003/0 p< )، مدت زمان ابتلا به دیابت (003/0 p< ) و مقدار قند خون ناشتا (008/0 p< )  وجود داشت، ولی رابطه آماری معناداری بین جنس (621/0= p ) و نوع داروی ضدّقند مصرفی (586/0= p ) با رتینوپاتی دیابتی یافت نشد. نتیجه گیری: با تشخیص زودرس دیابت و کنترل عوامل تسریع کننده ابتلا به رتینوپاتی دیابتی و درمان های مؤثر و به موقع، می توان پیشرفت بیماری را در این افرد کاهش داد.